Jagiellonia po raz pierwszy od ponad pół roku zwycięska na wyjeździe. Ostatnia wygrana „żółto-czerwonych” na obcym boisku miała miejsce 20 marca, kiedy drużyna prowadzona wówczas przez Rafała Grzyba wygrała z Lechem w Poznaniu 3:2. Od tamtej pory Zagłębie Lubin u siebie przegrało tylko dwa razy i to nie z byle kim, czyli Legią i Śląskiem. Dlatego wynik tego meczu może lekko zaskakiwać.

Sam mecz nie był zbyt ciekawy. Do bramki strzelonej w 53. minucie spotkania bramkarze nie mieli za wiele roboty. Wówczas Tomas Prikryl zagrał płaską piłkę, która w idealnym momencie wpadła pod nogi Jesusa Imaza, który po raz drugi z rzędu strzelił bramkę dla Jagiellonii. Dopiero po tym gongu Zagłębie ruszyło na bramkę Steinborsa. Najsilniejszy napór miał miejsce tuż po straconej bramce, jednak poza poprzeczką po dośrodkowaniu, które Steinbors i tak by wybił, nie było zagrożenia utraty prowadzenia przez przyjezdnych. Dużo większą szansę na to miał Sasa Żivec, ale łotewski bramkarz „Jagi” zaliczył doskonałą interwencję. Pomimo tego, że słoweński skrzydłowy dopiero co wrócił po kontuzji, był jednym z najbardziej wyróżniających się zawodników tego spotkania. Aktywny był również Filip Starzyński, który w końcówce mógł dać wyrównanie, ale jego strzał z dogodnej pozycji pozostawiał wiele do życzenia.

Zwycięstwo w Lubinie dla Ireneusza Mamrota jest równie ważne, o ile nie ważniejsze, niż te sprzed tygodnia. Dlaczego? Wyjazdy na Dolny Śląsk podczas pierwszej kadencji w Białymstoku nie były zazwyczaj dobrze wspominane – w Lubinie wygrał tylko dwa razy, a we Wrocławiu ani razu. W Białymstoku Zagłębie też uprzykrzało życie Mamrotowi. W grudniu 2018 roku lubinianie ograli „Jagę” Mamrota aż 4:0, a rok później jednobramkowe zwycięstwo „Miedziowych” przypieczętowało pożegnanie Mamrota z białostockim klubem. Z powyższych względów ta wygrana dla szkoleniowca „Jagi” może być cenniejsza niż może się wydawać.

Po przerwie reprezentacyjnej Jagiellonia na własnym stadionie podejmie Radomiak, a Zagłębie zagra wyjazdowy mecz w Mielcu ze Stalą.